تفکیک جنسیتی در نگاه پیامبر اسلام

دشمن گاه در لباس دوست ظاهر می شود، وشناخت این دشمن است که بسیار مشکل می نماید؛ می توان در قالب مطبوعات و رسانه باشد ، می تواند در قالب یکی از مسئولان ظاهر شود ، می تواند خیلی جورها ظاهر شود.
 
آنکه در لباس دوست ظاهر شده، اصل ما بر این است که او دوست است، مگر اینکه خلافش ثابت شود و قبل از اثبات دوستی اش به او اعتماد نخواهیم کرد ، و اثبات یا نفی دوستی اش را از قول و عملش بدست خواهیم آورد و هر چه مرتبه و سطح او از لحاظ اجتماعی بالاتر باشد اثرگذاری آن مورد دوست نما بیشتر خواهد بود، و اگر دانسته یا ندانسته در زمین دشمن بازی کند یا خلاف اصول دوستی عمل نماید ما او را دشمن می گیریم، چه اینکه برخی موارد اگر سکوت هم نماید در برابر ما قرار گرفته است1 
 
در هفته های اخیر موضع گیری های مسئولین و برخی رسانه ها - که ادعای اعتدال دارند - در مورد مسئله ی فرهنگی تفکیک جنسیتی ، توان حمل بر حسن نیت را از ما گرفت، چرا که این دست موضع گیری ها از سوی این افراد تازگی نداشته است؛ چه اینکه شدت آن روی مسائل فرهنگی که مانند هوای مورد تنفس ماست2، بیشتر حس می شود. 

این موارد را می توان به دو صورت حمل کرد: 
 
صورت اول اینکه این افراد آشنایی کافی به مبانی تربیتی و فرهنگی اسلام ندارند و ناآگاهانه و از روی ضعف تقوا این مواضع را اتخاذ می کنند.
 
صورت دوم اینکه این این افراد  آشنایی کافی به مبانی تربیتی و فرهنگی اسلام ندارند و آگاهانه از روی هوای نفس این مواضع را اتخاذ می کنند تا هوای نفس خود را حاکم کنند.

که هر دو صورت بالا، بازی کردن در پازل دشمن، و موجب امید واری اوست و از  درون به جامعه اسلامی ضربه خواهد زد.
  ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » اهالی بصیرت ( جمعه 93/6/7 :: ساعت 11:37 صبح )

فریب مردم فقط برای یک صندلی؟!

چندی است برخی از اصلاح طلبان به دنبال تاسیس تشکل های سیاسی جدید هستند.دکتر عارف نامزد انتخابات ریاست جمهوری 92 که به علت عدم استقبال مردم، عرصه را قبل از انتخابات به روحانی واگذار کرد در این میان از دیگران باسابقه‌تر است.

وی پس از انتخابات اقدام به تاسیس بنیاد امید ایرانیان نمود و هم اکنون در برخی از استان های کشور نیز دفاتر این بنیاد فعالیت می کند. این بنیاد محل رفت و آمد جوانان و دانشجویان و نو اصلاح طلبانی است که حتی در زمان دوم خرداد 76 شاید سنشان اجازه شرکت در انتخابات را نیز به آنها نداده بود. اخیرا نیز صادق خرازی از اصلاح طلبان میانه رو اقدام به تاسیس تشکل دیگری با نام "ندا" نموده است که مخفف نسل دوم اصلاح طلبان است.

در این میان برخی از نام و نشان دارهای اصلاح طلبی اگرچه روی خوش به این تحرکات نشان نداده اند، اما به صورت علنی مخالفتی را هم ابراز ننمودند. حال این سوال پیش می آید که هدف از این تحرکات پس از انتخابات 92 چیست و  سردمداران اصلاح طلبی به دنبال چه هستند؟ به راستی چه نیازی باعث شده است تا اصلاح طلبان دست به دامن جوانان شوند؟ این سوالات را می توان به دو شیوه ی بدبینانه و خوش بینانه پاسخ داد.

1- اگر خوش بینانه نگاه کنیم ؛ با توجه به سوابق شخصیتهای مطرح اصلاح طلبان در جریان فتنه 88 ، بسیاری از این افراد به دلیل مواضع نابخردانه خود در سال 88 و توهین به رای مردم، درواقع شناسنامه فعالیت سیاسی خود را نزد مردم باطل نموده اند و مردم دیگر حاضر به اعتماد به کسانی که به خاطر منافع حزبی حاضر شده اند آن خسارت عظیم را به کشور و نظام وارد کنند نیستند.

اصلاحات در انتخابات گذشته ریاست جمهوری از همین نقطه آسیب دید و مجبور شد از نامزد حداقلی خود یعنی دکتر عارف نیز دست بکشد و  بنابر اجبار با حسن روحانی از نیروهای راست سنتی دست بیعت بدهد. جایگاه از دست رفته جریان اصلاحات به گونه‌ای است که شخصیت اول این جریان یعنی محمد خاتمی نیز جرات حضور در عرصه‌های عمومی را از ترس اعتراضات مردمی ندارد و شاید بتوان گفت توسط مردم به نوعی حصر و بایکوت شده است. حال اصلاح طلبان قصد دارند با تربیت نیروهایی بدون سابقه و جوان که تصور بدی از سوابقشان در ذهن مردم وجود ندارد، شخصیت های جدیدی را در دنیای سیاست بیافرینند و از آن طریق بتوانند ادامه حیات دهند. افرادی که هم از تجربه گذشته درس گرفته باشند و هم از نظر فکری و سیاسی به اصلاح طلبان نسل اول وابسته باشند و درواقع ابزار آنان برای ورود مجدد به حاکمیت شوند.

اما اصلاح طلبان با این شیوه نمی توانند بدون ابراز پشیمانی و عذرخواهی از مردم از آن همه ظلمی که در حق نظام روا داشته اند فرار کنند. حافظه تاریخی مردم اهانت به تصویر امام(ره)، ماجرای عاشورای 88 و آن همه آشوب را در کشور از یاد نمی برد. چگونه مردمی که به افراد با سابقه در سال 88 اعتماد نمودند و جواب اعتماد آنها آنگونه داده شد، حاضر شوند به یکسری جوان بی نام نشان که کارنامه ای نیز نداشته اند اعتماد کنند؟

2- اما اگر بدبینانه و یا واقع بینانه به این مساله بنگریم، اصلاح طلبان در حال برنامه ریزی برای مجلس آینده هستند. قصد دارند مجلسی با مختصات مجلس ششم در جهت اهداف حزبی خود تشکیل دهند و در این راه چند مشکل وجود دارد: اول عدم اعتماد مردم به چهره‌های شاخص؛ نمونه‌ی آن را نیز می‌توان در شکست کواکبیان، خباز و ... در انتخابات مجلس فعلی و شکست لیست اصلاح طلبان در انتخابات شوراهای شهر گذشته در تهران و شیراز و دیگر شهرهای بزرگ دانست. آنان می‌دانند که چهره‌های شاخص آنان دیگر محبوبیتی در میان مردم ندارند. دوم اینکه به دلیل مواضع غیر قانونی و فعالیت علیه نظام، بسیاری از اصلاح طلبان توان عبور از فیلتر قانون و شورای نگهبان را جهت ورود به عرصه انتخابات ندارد. لذا به دنبال کشف چهره هایی جدید هستند که از عدم شناخت مردم نسبت به آنها استفاده نماند و همچنین به دلیل نبود هیچ سابقه ای مشکل قانونی برای ورود به عرصه انتخابات نداشته باشند. همچنین اصلاح طلبان با شکل دهی چنین تشکل هایی می توانند به صورت منسجم وارد فعالیت انتخاباتی شوند و نیروی لازم جهت ستادهای انتخاباتی خود را از یک سال قبل آموزش داده اند.

3- این اقدام اصلاح طلبان نوعی فریب مردم است و نشان می دهد این گروه همچنان حاضر نیست با مردم صادق باشد و در شعار و عمل یکسان عمل کند. چرا که از یک سو حاضر نیستند اشتباه خود را در سال 88 جبران نمایند و از سوی دیگر برای حضور در عرصه سیاسی باردیگر متوسل به حیله و مکر شده اند، اما نشان دهنده ضعف اجتماعی این جریان نیز می باشد. اگر اصلاح طلبی یک جریان اجتماعی بود، قادر بود خود را بازتولید کند و نیاز به چنین اقداماتی نداشت اما می بینیم که اصلاح طلبی چنان دچار ضعف گفتمانی و از دست دادن هویت سیاسی شده است که بزرگان آن به دنبال پرورش نسل دوم هستند حال آنکه وجود هر نسلی متکی به قدرت نسل قبل است.

4- فقط سیاست‌های ماکیاولی است که به خود اجازه می دهد بر روی عدم آگاهی توده مردم برنامه ریزی کند و قدرت را به دست گیرد. درواقع اصلاح طلبان با مخفی کردن اهداف خود در پی فریب مردم هستند که البته یک جریان با پایگاه اجتماعی قوی هیچگاه دست به دامن چنین نیرنگ‌هایی نمی‌شود.

در نظام سیاسی مبتنی بر اخلاق گروه ها باید با ارائه اهداف خود و از طریق آگاهی بخشی به توده ها موفق به جلب نظر آنان شوند اما می بینیم که اصلاح طلبان به جای بیان نظرات خود، از آنجا که می دانند این نظرات خریداری در میان مردم ندارد، به دنبال عوض کردن صورت مساله رفته اند و افکار عمومی را به بازی گرفته‌اند.

منبع: فرهنگ نیوز

کلیپ تصویری «حجاب»

سخنرانی امام خامنه‌ای و حجت الاسلام پناهیان درمورد اهمیت حجاب و حفظ آن در جامعه اسلامی

دانلود فیلم (حجم: 11MB)

چرا روحانی برای دفاع از فرجی دانا به مجلس نیامد؟

مهم‌ترین سؤالی که این روزها درباره استیضاح فرجی دانا مطرح است این است که چرا روحانی حاضر نشد برای دفاع از وزیر خود در مجلس حاضر شود و ترجیح داد وزیر خود را در مجلس تنها بگذارد و به اردبیل سفر کند؟ امری که مورد اعتراض اصلاح‌طلبان نیز قرار گرفت.

روزنامه آفتاب یزد با تیتر «وزیر تنها ماند» به عدم حضور رئیس‌جمهور در حمایت از فرجی دانا اعتراض کرد. این روزنامه در سرمقاله خود با عنوان «آقای روحانی! فرزندانتان را تنها گذاشتید» نوشت: «دیروز دکتر فرجی دانا را همچون مبارزی سلحشور و شجاع یافتیم که با تمام توان در میان 290 سرباز رقیب می‌جنگد و از خود و کیان وزارتخانه‌اش دفاع می‌کند اما هر چه چشم برمی‌گرداند فرمانده‌اش را نمی‌بیند، فرمانده‌ای که در میان لحظات مرگ و زندگی یکی از حساس‌ترینوزارتخانه‌هایش، کیلومترها آن‌سوتر مشغول سخنرانی در جمع مردم اردبیل بود... چرا مجلس باید به وزیری رأی موافق بدهد که حتی رئیسش هم حاضر نیست برای او هزینه دهد و در مقام دفاع از او به مجلس بیاید؟»

روزنامه آرمان نیز در گزارشی نوشت: «یاران موافق (استیضاح) از وزیر و وکیل همه بودند اما رئیس‌جمهوری در اولین جلسه استیضاح کابینه، آن‌هم در آستانه هفته دولت غایب بود... عدم حضور رئیس‌جمهوری در اولین جلسه استیضاح کابینه آن‌هم با توجه به واکنش‌های پرشمار و حساسیت مضاعف افکار عمومی با هر دلیل و پیش‌بینی‌ای نمی‌تواند نقطه مثبتی در کارنامه آقای روحانی باشد به‌خصوص که تغییر رأی تنها 10 تن از نمایندگان می‌توانست ماجرای استیضاح را کانلم یکن کند.»

روزنامه شرق نیز از قول صادق زیباکلام نوشت: «ایشان می‌توانست سفر به اردبیل را اندکی به تأخیر بی اندازد نه آسمان به زمین می‌آمد نه زمین به آسمان می­رفت. حضور ایشان در مجلس باعث می‌شد تا موافقان فرجی دانا باقوت قلب و حرارت بیشتری از وی دفاع کنند.»

برای پاسخ به چرایی عدم حضور روحانی در مجلس باید کمی به عقب بازگشت؛

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » اهالی بصیرت ( دوشنبه 93/6/3 :: ساعت 12:17 عصر )

نگاهی به جدول حمایت‌های مالی بنیاد سینمایی فارابی و مرکز گسترش در یک سال اخیر

«سیاست ما کاملاً روشن است، کسانی که نسبت به انقلاب بی‌تفاوت هستند یا مخالف انقلاب هستند و فعالیت می‌کنند، قطعاً از حمایت ما برخوردار نیستند؛ البته اگر در چارچوب قانون فعالیت کنند، قضیه متفاوت است. اما در کل، مورد حمایت ما محسوب نمی‌شوند؛ کسی که با انقلاب رابطه‌ای ندارد و یک فیلمی می‌سازد، وقتی فیلمش را نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که با معیارهای ما منافاتی ندارد و امکان نمایش آن هم فراهم است، اما زمانی هست که ما در ساخت فیلمی مشارکت می‌کنیم و سهمی از خودمان را در آن فیلم قائل می‌شویم؛ در مورد این گونه افراد و این گونه فیلم‌ها هیچ گونه کمک مادی نمی‌کنیم.»

جمله‌های بالا بخشی از اظهارات «علی جنتی» وزیر ارشاد در گفت‌وگو با خبرنگاران در حاشیه‌ی اولین اجلاس سراسری مدیران کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان‌هاست؛ وزیری که البته به بندبازی کلامی و گرفتن مواضع متناقض مشهور است؛ تا جایی‌که در یک هفته، او قادر است هم له و هم علیه یک موضوع فرهنگی مثل ممیزی موضع‌گیری نماید و به تناسب رسانه‌ای که از او سؤال می‌پرسد، پاسخش را تنظیم کند.

اما نکته‌ی جالب اینجاست که بر خلاف مواضع «اِعلامی» آقای وزیر، مواضع «اِعمالی» او اصلاً دچار این دوگانگی نیست و در عمل، آقای وزیر با جدیت مشغول حمایت شبانه‌روزی از جناح شبه‌روشنفکر در همه‌ی عرصه‌ها و بایکوت نیروها و مضامین است. تا جایی‌که اعلام عدم حمایت «علی جنتی» از هنرمندان بی‌تفاوت و مخالف نسبت به انقلاب در روزهای اخیر را باید یک شوخی انتزاعی تلقی نمود که ما‌به‌ازای انضمامی ندارد.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » اهالی بصیرت ( یکشنبه 93/6/2 :: ساعت 11:14 صبح )

چرا با خاطیان کرسنت برخورد نمی‌شود؟

 بر اساس اخبار منتشر شده، سرانجام پس از تلاش‌های دولت در راستای پنهان نگاه داشتن حکم صادره از سوی دادگاه بین‌المللی لاهه درباره پرونده کرسنت پترولیوم، ایران به حکم صادره اعتراض کرد. مشکل از جایی آغاز می‌شود که بدانیم در 2 دور دادرسی گذشته حکم برخلاف مورد اخیر به نفع کشورمان صادر شده بود اما به علت انتصاب مجدد برخی مدیران دوره انعقاد قرارداد وزارت نفت با شرکت کرسنت پترولیوم، مجددا اماراتی‌ها با انگیزه زنده کردن قرارداد یادشده تلاشی مضاعف را آغاز کردند.