از ماجرای تسخیر لانه جاسوسی تا فتنه سال 88، تقریباً 30سال گذشت اما رویه خط سازش تغییر نکرد.
طی این مدت انواع روش‌ها برای مقابله با شعارهای انقلاب مورد استفاده واقع شد تا شاید موجبات انحراف جریان اصیل اسلام‌خواهی و آزادی‌خواهی در میان ملل مستضعف دنیا فراهم آید.
اکنون و درحالی‌که باز هم سخن از سازش از سوی انقلابی‌نماها مطرح شده است، سخنانی از گوشه و کنار به‌گوش می‌رسد که حذف شعارهای «مرگ‌برآمریکا» و «مرگ‌برضدولایت‌فقیه» را خواستار می‌شوند. در چنین شرایطی بد نیست نگاهی کلی به تلاش‌های چند‌دهه گذشته افراد خاص و شناخته شده‌ای بیندازیم که همواره مترصد حذف شعارهای انقلابی بوده‌اند.
از روزهای نخستین انقلاب که دولت موقت بر سر کار آمد، خط سازش که در تقابل با جریانات مردمی و خواسته عموم ملت ایران گام برمی‌داشت، نه‌تنها مذاکره با آمریکا را امر طبیعی قلمداد کرده و فعالیت سفارت آن را قبول داشت، بلکه چشم بر سوابق سیاه آن در ایران و جهان بسته بود.
برای این افراد، نه سابقه کشتار صدها هزار ژاپنی با بمب اتم اهمیت داشت و نه کشتار ویتنامی‌ها. طبیعی است که از سوی چنین جریاناتی اشغال ایران در سال 1320 و مرگ ایرانیان در اثر گرسنگی هم نادیده انگاشته می‌شد. دخالت آمریکا در سرنگونی دولت مصدق و بازگرداندن محمدرضا پهلوی به سلطنت هم که مصداق بارز دخالت در امور داخلی ایران بود، برای حامیان ارتباط با آمریکا ایراد مهمی محسوب نمی‌شد. در این بین بدیهی بود که سابقه برخورداری اتباع آمریکا از حق کاپیتولاسیون در دوران پهلوی نیز موضوع ناراحت‌کننده‌ای نباشد.
تلاش‌ها برای حذف شعار مرگ‌برآمریکا با حمایت این کشور از شاه فراری ایران و انزجا رروزافزون مردم از آن، ناکام ماند. از سوی دیگر با تسخیر لانه جاسوسی و تشدید اقدامات خصمانه این دولت استکباری علیه کشورمان، خصوصاً افتضاح حمله به ایران از طریق بیابان‌های طبس، احساسات ضدآمریکایی را تشدید کرد.
در این سال‌ها بود که خضرت امام خمینی(ره) با درک صحیح موقعیت و اطلاع از فعالیت برخی گروه‌های چپ‌گرا، شعار مرگ بر شوروی را نیز ترویج داده و بارها علیه ابرقدرت‌های شرق‌وغرب سخن گفتند.
در همان سال‌های نخستین انقلاب و بعد از بروز جریاناتی همچون خیانت‌های سازمان منافقین، مهدی هاشمی و عزل مرحوم منتظری، شعار «مرگ‌برضدولایت‌فقیه»، بیش از پیش تقویت شد. شعاری که البته با ذائقه برخی افراد سازگاری نداشت!
اینگونه بود که تیر خلاص بر پیکر تلاش‌های مذبوحانه جهت حذف شعارهای انقلابی و ضداستکباری، با حمایت آمریکا از صدام در جنگ تحمیلی اصابت کرد تا سال‌ها بگذرد و کسی حرف از حذف شعار مرگ‌برآمریکا به میان نیاورد.
جریانات حامی دوستی با آمریکا تا دوران اصلاحات، تقریباً ساکت بودند. در این سال‌ها بود که با ترویج کلمات فریبنده همچون: «تساهل‌وتسامح»، «گفتگوی تمدن‌ها»، «تنش‌زدایی» و موارد دیگری از این دست، کوشش نمودند تا رابطه با آمریکا برقرار شود و در این بین، شعار مرگ برآمریکا نیز وجه‌المصالحه دلجویی از استکبار قرار گرفته و حذف شود.
در این سال‌ها، جریانات مشخصی همچون ملی‌مذهبی‌ها وجود داشتند که علیرغم غیرقانونی بودن فعالیت‌هایشان، ضمن حضور در بدنه احزاب اصلاح‌طلب، فعالیت‌های منظم و سازماندهی شده خود را آغاز کردند. البته قرار بود تا با مشروعیت بخشی به فعالیت سیاسی آنها، راه ورود و نفوذشان به مدیریت کشور باز شود. بدیهی است که نخستین زمزمه‌ها جهت حذف شعار «مرگ‌برآمریکا» در دوران اصلاحات، با همین انگیزه بر زبان آورده شد.
حامیان حذف شعارهای انقلابی، هرگز دست از تلاش برنداشتند و بعد از آنکه فتنه88، به‌بهانه اعتراض به نتایج انتخابات، اصل و اساس نظام را نشانه رفت، کوشیدند تا با ترویج شعارهای انحرافی و بعضاً موازی، شعارهای انقلابی نظیر «مرگ‌برآمریکا»، «مرگ‌برضدولایت فقیه» و «مرگ‌براسرائیل» را تضعیف کنند.
این وقاحت‌ها که البته گاه با رفتارهای مضحک نیز همراه می‌شد، تا جایی ادامه یافت که شعار «مرگ‌براسرائیل» در روز جهانی قدس مبدل به شعار «نه‌غزه، نه‌لبنان، جانم فدای ایران» شد!
همچنین در روز سیزده‌آبان سال 88، جمعیت محدودی که خط اغتشاش را در خیابان‌های تهران پی گرفته بودند، نه‌تنها شعار «مرگ‌برآمریکا» را بر زبان نیاوردند، بلکه با طرح شعارهایی مانند «مرگ بر روسیه!» و بعضی شعارهای دیگر علیه چین، خط مورد نظر آمریکا را ادامه دادند. جالب اینجاست که حدود یک سال بعد، تروریست‌های القاعده در سوریه، همین شیوه تبلیغاتی و جنگ‌روانی را در پیش گرفتند و ضمن آتش زدن پرچم‌های چین و روسیه، به پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران هم اهانت کردند!
اصلاً چرا شعار می‌دهیم؟
این روزها نیز تلاش می‌شود تا این شعارها کم‌رنگ شود، شعارهایی که بر زبان مردم جاری شده و همه دولت‌های بعد از انقلاب اسلامی، با هر شدت وضعفی، با فرض اکراه و یا عدم تمایل، نهایتاً چاره‌ای جز عملی کردن آنها نداشتند.
شعارهای انقلابی در حقیقت تکرار خواسته‌های مردم است. مردمی که با حضور خویش، انقلاب کردند، به‌جمهوری اسلامی رأی دادند، سال‌های اولیه انقلاب در برابر تجزی‌طلبی ضدانقلاب ایستادند، سال‌های دفاع مقدس را با سربلندی پشت سر گذاشتند، مشکلات اقتصادی را تحمل کردند اما هرگز انقلاب اسلامی را تنها نگذاشتند و از اصول آن دست نکشیدند.
منبع: فرهنگ
