این روزها بحث مذاکرات هستهای به یکی از موضوعات مطرح در سخنان کاندیداهای ریاست جمهوری تبدیل شده است و دیدگاه های مختلفی در این زمینه مطرح میشود.
حسن روحانی که مسئولیت مذاکرات هستهای در دولت اصلاحات و سازندگی را بر عهده داشت، در یک برنامه زنده تلویزیونی، پیشرفت های هستهای را مرهون فعالیتهای آن دوره دانست و اضافه کرد که ما عقبنشینی و تعطیل نمودن فعالیتها را نداشتهایم. همچنین وی با لحنی غیرمعقول نظر کارشناس مجری برنامه را درخصوص عقب نشینی در موضوع هستهای اشتباه دانست و سعی نمود تا مجری و صدا و سیما را تخطئه کند.
به همین مناسبت، رجوع به دو موضع صریح رهبر معظم انقلاب درباره این مذاکرات که در دولت اصلاحات با دولتهای اروپایی صورت میگرفت، میتواند بسیار راهگشا باشد.
* رهبر معظم انقلاب در دیدار دانشجویان استان یزد (1386/10/13)
در مسئلهى هستهاى، آمریکائىها تا همین چند ماه پیش اصرار، اصرار که باید ایران بکلى همهى فعالیتهاى هستهاى اش را کنار بگذارد؛ یعنى مثل آن کارى که با لیبى کردند؛ ته اش را جارو کند، تقدیم کند به آنها؛ بکلى اعلام انصراف کند. اخیراً - چند هفتهى قبل از این - وضع به جائى رسیده است که گفتند ایران در همین حدى که هست، توقف کند. ببینید فاصلهى اینها خیلى زیاد است. یک روزى بود که اینها حاضر نبودند پنج عدد سانتریفیوژ را تحمل کنند. مسئولین گفتگو و مذاکرهى با اروپا حاضر شده بودند بیست تا سانتریفیوژ را نگه دارند، آنها گفته بودند نمیشود؛ گفته بودند پس لااقل پنج تا، گفته بودند نمیشود. اگر میگفتند یکى، باز هم میگفتند نمیشود! امروز سه هزار تا سانتریفیوژ دارد کار میکند، مبالغ زیادى هم آمادهى کار گذاشتن است. میگویند در همین حد متوقف شوید. این هم یکى از ناکامىهاى آمریکاست.
* بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار مسوولان و کارگزاران نظام (1391/05/03)
در هر برههاى که ما در مقابل جبههى دشمن انعطاف نشان دادیم و با توجیههائى عقبنشینى کردیم - مثلاً یک وقت گفتیم بگذارید بهانه را از دست دشمن بگیریم، یک وقت گفتیم بگذارید سوءظن دشمن را از خودمان زائل کنیم - دشمن مواضع گستاخانهترى علیه ما گرفته. در آن روزى که ادبیات مسئولین ما آلوده شد به حرفها و تعبیرات تملقآمیز نسبت به غرب و فرهنگ غربى، در آن روز اینها ما را «محور شرارت» معرفى کردند! چه کسى؟ آن کسى که خودش مجسمهى شرارت بود. رئیس جمهور قبلى آمریکا - مجسمهى شرارت - ایران اسلامى را «محور شرارت» معرفى کرد! این کِى بود؟ آن وقتى که ما در ادبیات خودمان، در اظهارات خودمان، حرفهاى تملقآمیز نسبت به غرب و نسبت به آمریکا و اینها را تکرار میکردیم. اینها اینجورىاند.
در همین قضیهى هستهاى، آن وقتى که ما با اینها همراهى کردیم و عقبنشینى کردیم - البته براى ما تجربهاى بود، اما این واقعیت است - اینها جلو آمدند؛ اینقدر جلو آمدند که من در همین حسینیه گفتم اگر بنا باشد که این روال از سوى آنها ادامه پیدا کند، من خودم وارد قضیه خواهم شد؛ و وارد قضیه شدم؛ ناچار شدیم؛ اینها کار ما نیست.
عقبنشینىها آنها را گستاختر کرد، طلبکارتر کرد. یک روزى بود که مسئولین ما قانع بودند که اجازه بدهند ما 25 سانتریفیوژ در کشور داشته باشیم؛ آنها گفتند نمیشود! اینها قانع شدند که 5 تا سانتریفیوژ داشته باشیم؛ باز هم گفتند نمیشود! مسئولین ما قانع شدند که 3 تا سانتریفیوژ داشته باشیم؛ باز هم گفتند نمیشود! امروز گزارش را شنیدید، یازده هزار سانتریفیوژ داریم! اگر ما آن عقبنشینىها را، آن انعطافها را ادامه میدادیم، امروز از پیشرفت هستهاى هیچ خبرى نبود.
منبع: فرهنگ نیوز