ایران به عنوان کشوری که دارای ظرفیت های عظیم نیروی انسانی و استعدادهای بالنده علمی است، توانسته در یک دهه اخیر به یکی از کشورهایی تبدیل شود که در رتبه های بالای علمی قرار گیرد. اما این رشد در دو سال اخیر با کندی در حال پیش رفتن است. براساس بیانات رهبر معظم انقلاب، رتبه ایران تا 16 نیز ترقی پیدا کرده است اما در حال درجا زدن هستیم و این روند قابل قبول نیست.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اساتید و اعضای هیات علمی، از کند شدن شتاب علمی کشور در دوسال اخیر ابراز نگرانی کردند که این امر وظیفه دولت برای جبران خطاهای خود سنگین می سازد.
یکی از وزارتخانه هایی که انتقادات جدی به آن وارد است و شاید از لحاظ عملکرد بدترین وزارت خانه دولت در طی دو سال اخیر باشد وزارتخانه مهم علوم، تحقیقات و فناوری است. سیاسی کاری در این وزارتخانه چهره زشتی به خود گرفته و رشد علمی کشور را بسیار کند و دانشجویان را سرخورده کرده است. برای نمونه بسیاری از دانشگاه‌ها هنوز که هنوز است بی رئیس و معطل مانده و از این جمله است دانشگاه اصفهان. این مطلب سبب شد که در سخنرانی اخیر حضرت آقا (چهاردهم تیر 94) بی سابقه ترین انتقاد ایشان را نسبت به عملکرد دولت در پی داشته باشد.
بخشی از بیانات امام خامنه‌ای (1394/04/13):
یکی از غلط‌ترین کارهایی که در این یکی دو سال اخیر اتّفاق افتاد، این مسئله‌ی بورسیه‌ها بود. اگر راست هم بود این حرف -که البتّه بعد تحقیق کردند، معلوم شد به آن شکل، راست هم نیست؛ آن‌طوری که روزنامه‌ها با آن بازی کردند هم نبود؛ به ما گزارشهای دقیق و بر اساس بررسی‌ها دادند- راهش این نبود که ما مسئله را روزنامه‌ای کنیم.
یک تعدادی برخلاف قانون یک امتیازی به‌دست آوردند؛ خیلی خب، راه قانونی وجود دارد: لغو کنند آن امتیاز را؛ سروصدا ندارد. جنجال درست کردن، حاشیه درست کردن است و این سمّ برای محیط علمی است که بایستی با آرامش کار خودش را دنبال بکند.
این سم را متأسّفانه افرادی بر اساس همان پایه‌های بینش فکریِ مبنی بر سیاسی‌کاری و سیاست‌بازی به کام دانشگاه کشور ریختند؛ چرا؟ علاوه بر اینکه ظلم هم شد -به خیلی‌ها ظلم شد- هم خلاف قانون بود این کار، هم خلاف تدبیر بود این کار، هم خلاف اخلاق بود؛ آن‌وقت مدام دم از اخلاق هم میزنند. توبه‌فرمایان چرا خود توبه کمتر میکنند! این کار اخلاقی بود؟ حاشیه‌سازی نشود. نگذارید محیط آموزش عالی اسیر حواشی بشود.
رسیدن ما به رتبه‌ی بالای علمی، ناشی از شتاب فوق‌العاده‌ی کار بود. طبق آمارهای جهانی، شتاب پیشرفت علمی در کشور، سیزده برابرِ متوسّط جهان بود؛ این را مراکز آماریِ علمی دنیا اعلام کردند که ما هم مکرّر قبلاً اعلام کردیم. این شتاب، امروز کم شده. اینکه بعضی میگویند از لحاظ پیشرفت علمی عقب ماندیم، بعضی میگویند نه، عقب نماندیم و هر دو هم آمار ارائه میکنند، نکته‌اش اینجا است: بله، علی‌الظّاهر از رتبه‌ی شانزدهم یا پانزدهم تنزّل نکردیم -این درست است- امّا بایستی ترقّی میکردیم؛ یعنی آن شتاب بایستی ادامه پیدا میکرد؛ این شتاب امروز کم شده. برادران و مسئولان عزیز وزارتخانه‌ها به این [نکته] توجّه کنند؛ آن شتاب، امروز نیست.
