7 سال از جنگ 33 روزه رژیم صهیونیستی با لبنان می گذرد. جنگی که رژیم غاصب اسراییل دیگر عنوان شکست ناپذیری را در آن از دست داده بود. درباره این جنگ کتاب ارزشمندی به نام «معجزات و کرامات نبرد الوعدالصادق» به چاپ رسیده است که به اتفاقات و رخدادهای معجزه وار در این جنگ 33 روزه -که در تابستان 2006 میلادی در لبنان درگرفت- می پردازد. و همچنین مطالعه ای است تطبیقی بین جنگ بزرگ بدر در صدر اسلام و نبرد «الوعدالصادق» از طرف نیروهای حزب الله با رژیم غاصب صهیونیستی.

کتاب کرامت‌ها و معجزات زیادی را از این جنگ روایت می‌کند که مصداق این آیه است:

«اگر در راه او به جهاد برخیزند، آنان را نصرت و یاری عطا خواهد فرمود.»/ سوره محمد(ص) آیه 7 

روایت زیر از کتاب از زبان سربازان صهیونیستی است:

دانی: ما اشباحی را می‌دیدیم که با ما می‌جنگیدند. 

مجری برنامه: چگونه ممکن است؟ لطفاً کمی بیشتر شرح دهید.

دانی: من بارها و بارها به فرماندهی گفته‌ام که اظهاراتم عین حقیقت است، در حالی که آن‌ها ما را متهم کردند که ما مواد مخدر مصرف کرده و یا از قرص XTC استفاده کرده‌ایم. به همین منظور معاینات پزشکی متعددی برویمان انجام دادند تا مطمئن شوند که ما معتاد به چیزی نیستیم.

مجری برنامه:‌ دانی! تو به خوبی می دانی که اشباح وجود ندارند، اما تو می توانی از مهارت نیروهای حزب‌الله در اختفا و سرعت عمل و انتقال آنان صحبت کنی، ولی در مورد اشباح نه، این منطقی نیست!

دانی: من مطمئن هستم که آن‌ها اشباح بودند، حالا تو می توانی این مسأله را برایم تفسیر کنی که آن‌ها چگونه در آسمان‌ها پرواز می‌کردند؟

(مجری برنامه و حاضران می خندند)، آن گاه از یک سرباز دیگر سؤال می‌کند: رافی! تو در گزارش خودت آورده بودی که جنگاورانی را دیده‌ای که بدون سر بودند که با شما می‌جنگیدند، این موضوع را چگونه تفسیر می‌کنی؟

رافی: من تنها کسی نبودم که آن موجودات بدون سر را دیده باشم، بلکه همه افراد یگان ما شاهد این صحنه بودند!

مجری: خب، در آن موقع شما چه کردید؟!

رافی: هیچ! از مواضع مان پا به فرار گذاشتیم.

مجری: آیا قبول داری که صحنه هایی که دیدی در نتیجه استرس، تشنج، ترس و وحشت دوران جنگ بود؟!

رافی: من به شما اطمینان می‌دهم که تمامی افراد گروه، این رزمندگان بی‌سر را دیده‌اند که چگونه به ما حمله می‌کردند، و خیلی واضح بود که آن ها بدون سر هستند، ضمناً من تنها کسی نبودم که این را دیدم.

دانی و رافی و بقیه افراد گروه را به بیمارستان‌های فرانسه و سوئیس اعزام کردند تا تصویر این موجودات سر بریده که به آن ها حمله کرده بودند،‌از ذهن و مخیله شان کاملاً خارج شود ...

*

کتاب «معجزات و کرامات نبرد الوعدالصادق» توسط ماجد ناصر الزبیدی نوشته شده و محمدرضا میرزاجان آن را به فارسی ترجمه نموده است و توسط موسسه فرهنگی هنری قدر ولایت در 224 صفحه به چاپ رسیده است.

منبع: فارس

به نام خدا

ملاقات و طول عمر حضرت علیه السلام

طرح درس

اهداف:

1. آشنائی با نحوة ارتباط شیعیان با حضرت در عصر غیبت

2. انواع ملاقات با حضرت (حالت اضطرار، حالت عادی)

3. آشنائی با دلائل طول عمر امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

فوائد:

1. شناخت صحیح در مورد مسأله ارتباط و ملاقات

2. رفع استبعاد ظاهری طول عمر امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

مطالب آموزشی:

1. تفاوت ارتباط حضرت با مردم در غیبت صغری با غیبت کبری

2. استثنائی بودن وقوع ملاقات و تأکید بر غیبت حضرت

3. شرایط مختلف ملاقات کنندگان

4. نمونه‌های از وقوع ملاقات با امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

5. اسرار طول عمر امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

6. شواهد تاریخی طول عمر

دانلود فایل این درس (سخنرانی صوتی و تصویری و فایل pdf) (حجم: 10MB)

دیدار یار

از سختی‌ها و تلخی‌ها دوره غیبت، دوری شیعیان از مولای خود و محروم ماندن از دیدار جمال آن یوسف بی همتاست. با شروع روزگار غیبت، منتظران ظهور، پیوسته در حسرت تماشای آن سرو بلند فضیلت سوخته‌اند و آه فراق از دل کشیده اند! البته در دوران غیبت صغری، شیعیان به وسیله نائبان خاص با امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ارتباط داشتند و بعضی از آنها به فیض حضور آن بزرگوار رسیدند چنان که در این باره روایات فراوانی وجود دارد ولی در دوره غیبت کبری که روزگار غیبت کامل امام است، رابطه یاد شده قطع گردید و امکان شرفیابی به محضر آن حضرت به شکل معمول و از طریق افرادی خاص، منتفی شد.

با این حال بسیاری از علما معتقدند که در این زمان نیز، ملاقات با آن ماه منیر امکان دارد و بارها اتّفاق افتاده است. حکایت شرفیابی بزرگانی چون علامه بحرالعلوم، مقدس اردبیلی، سیدبن‌طاووس و مانند آنها معروف و مشهور است و در کتاب‌های بزرگان علما نقل گردیده است.(1)

امّا لازم است که درباره بحث ملاقات با امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به نکات زیر توجه شود:

نکته اول اینکه، ملاقات با امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) گاهی در حالت اضطرارو درماندگی افراد روی می‌دهد و گاهی در حالت عادی و به دور از اضطرار. به بیان روشن‌تر گاهی ملاقات‌ها برای دستگیری امام(عجل الله تعالی فرجه الشریف) از اشخاصی است که در وضعیتی گرفتار شده‌اند و احساس تنهایی و بی کسی به آنها دست داده است مثل جریان ملاقات بسیاری از افراد که در مکان‌های مختلف مانند سفر خانه خدا، راه را گم کرده‌اند و امام(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و یا یکی از اصحاب آن حضرت، آنها را از سرگردانی نجات داده است و اکثر ملاقات‌ها از همین قبیل است.

ولی در مواردی ملاقات‌ها در غیر حالت اضطرار بوده است و ملاقات کننده به جهت مقام معنوی ویژه‌ای که داشته به حضور امام(عجل الله تعالی فرجه الشریف) شرفیاب شده است.

با توجه به نکته فوق باید توجه داشت که ادّعای ملاقات و دیدار آن حضرت از هر کسی پذیرفته نیست.

نکته دوم اینکه، در طول مدت غیبت کبری و به ویژه در زمان ما، افرادی با ادّعای ملاقات امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در پی جمع کردن مردم و کسب نام و نانی برای خود بوده‌اند و از این راه بسیاری را به گمراهی و انحراف در عقیده و عمل کشانیده اند؛ با توصیه خواندن بعضی دعاها و انجام برخی اعمال که بسیاری از آنها هیچ اصل و اساسی ندارد و با دعوت از مشتاقان دیدار، برای شرکت در جلسه هایی که محتوای قابل قبولی ندارد، وعده دیدار حجّت خدا را می‌دهند و بدینگونه امر ملاقات با آن امام غایب را کاری سهل و در دسترسِ همگان جلوه می‌دهند در حالی که بدون تردید آن حضرت بر طبق اراده پروردگار در غیبت کامل قرار گرفته است و جز برای افرادی انگشت شمار که تنها راه نجات آنها عنایت مستقیم آن مظهر لطف الهی است رخ نمی‌نماید.

و نکته سوم اینکه جریان ملاقات تنها در صورتی ممکن است که امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) مصلحت را در وقوع آن ببیند. بنابراین هرگاه با وجود همه شور و اشتیاق یک عاشق و تلاش او برای شرفیابی به محضر امام، ملاقاتی دست ندهد نباید گرفتار یأس و ناامیدی گردد و این را نشانه نبود لطف و عنایت امام بداند همانگونه که آن کس که به فیض ملاقات با آن بزرگوار نائل شد، این دیدار نشانه آن نیست که در تقوا و فضیلت به کمال رسیده است.

جان سخن اینکه اگر چه دیدن جمال نورانی امام عصر و سخن گفتن با آن محبوب دلها سعادتی بزرگ است امّا امامان ما و به ویژه حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) از شیعیان نخواسته‌اند که در پی دیدار امام زمان خود باشند و برای رسیدن به این مقصود، چلّه نشینی کرده و یا بیابان گردی پیشه کنند؛ بلکه در کلمات پیشوایان معصوم(علیهم السلام) سفارش فراوان شده است که شیعیان پیوسته به یاد آن حضرت بوده و برای فرج او دعا کنند و در جلب رضای او در گفتار و کردار بکوشند و در راستای اهداف بزرگ او قدم بر دارند تا هر چه زودتر زمینه ظهور آن امید بشریت فراهم گردد و عالم از فیض مستقیم او بهره مند شود.

امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خود می‌فرماید:

«اَکْثِرُوا الدُّعاء بِتَعْجیلِ الْفَرَجِ فَاِنَّ ذلِکَ فَرَجُکُم(2)؛

برای تعجیل فرج، بسیار دعا کنید که همان فرج شماست».

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » اهالی بصیرت ( جمعه 92/5/11 :: ساعت 5:40 صبح )

نامه حجت‌الاسلام قرائتی به اهل سیاست

حجت‌الاسلام والمسلمین قرائتی به تازگی نامه‌ای خطاب به اهل سیاست نوشته است؛ او این نامه را پاسخی به کسانی می‌داند که می‌گویند دین از سیاست جداست، پاسخی به مقدسین متحجر که به عبادات شخصی دلخوشند.

حجت الاسلام والمسلمین قرائتی در نامه‌ای خطاب به اهل سیاست می‌گوید: هدفم این است که با خواندن چند صفحه، عزیزان را به وجود صدها آیه سیاسی در قرآن راهنمایی کنم و اگر کسانی فرصت خواندن آن کتاب را ندارند، از خواندن این چند آیه محروم نشوند. این نامه پاسخی است به طرفداران فکر سکولار که می‌گویند: دین مربوط به مسائل شخصی، عبادی و معنوی است؛ پاسخی است به کسانی که می گویند: دین از سیاست جداست؛ پاسخی است به مقدسین متحجر که به عبادات شخصی دلخوشند. متن کامل این نامه به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

«الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین»

در بهار قرآن سال 92 کتاب «سیمای سیاست در قرآن» برگرفته از تفسیر نور از چاپ خارج شد. به نظرم آمد، بعد از 40 سال معلمی و تبلیغ که نامه های متعددی برای گروه های خاص نوشته ام، در آستانه شب قدر و شب نزول قرآن، یک نامه برای عموم فرهیختگان به ویژه سیاسیون بنویسم.

هدفم این است که با خواندن چند صفحه، عزیزان را به وجود صدها آیه سیاسی در قرآن راهنمایی کنم و اگر کسانی فرصت خواندن آن کتاب را ندارند، از خواندن این چند آیه محروم نشوند.

این نامه پاسخی است به طرفداران فکر سکولار که می گویند: دین مربوط به مسائل شخصی، عبادی و معنوی است.

پاسخی است به کسانی که می گویند: دین از سیاست جداست.

پاسخی است به مقدسین متحجر که به عبادات شخصی دلخوشند.

امید است این چند سطر برای خواننده عزیز یک پیام و الهام الهی برای متن قرار دادن قرآن و نهج البلاغه در مسائل سیاسی باشد تا از خودباختگی و تقلید کورکورانه از سیاست های غیر الهی و غیر اولیائی دوری کنیم و در جهان امروز با نگاه عقلانی و وحیانی، الگوی دیگران باشیم؛ چنانکه که قرآن یکی از دعاهای "عباد الرحمن" را این می داند که از خدا می خواهند الگوی صالحان باشند: " و اجعلنا للمتقین اماماً"(فرقان/74).

ما با دیدن امام خمینی (ره) به این باور رسیدیم که می شود با فکر آسمانی، در زمین حکومت کرد و از سیاستی که همراه با دروغ، تزویر، توطئه، ارعاب، باج دادن به قوی و باج گرفتن از ضعیف، بر جهان امروز حکومت می کند، دوری نماییم.

اینک وارد متن نامه می شوم که در مقدمه کتاب «سیمای سیاست در قرآن» آورده‌ام:

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » اهالی بصیرت ( جمعه 92/5/4 :: ساعت 2:57 صبح )

ماه خدا در کلام امام خامنه‌ ای + اینفوگراف

روزه‌ی ماه رمضان؛ ثابت کننده عزم راسخ

روزه‌ى ماه رمضان به انسان ثابت می‌کند که انسان می‌تواند؛ آن وقتى که اراده بکند، عزم راسخى به کار ببندد، می‌تواند بر هوس‌ها فائق بیاید و پیروز شود. جلوه‌هاى اغواگر، عادات زشت و ناپسند را که در ما وجود دارد، میتوان با اراده‌ى قوى، با توکل به خداى متعال مقهور کرد و خود را از آنها نجات بخشید. (10/07/87)

رمضان؛ ماه همواری راه

خدای متعال راه را در ماه رمضان هموار کرده است و فضا را در ماه رمضان، فضای خالی از مُعارض قرار داده است. این روزه یی که شما می‌گیرید، نفس و هواهای نفسانی را به زنجیر می‌کشد؛ این عبادتها، این دعاها، این خشوعها، این ذکرها و این لیلةالقدر همان وسایل همواری است که شما را فرسنگها جلو می‌برد؛ راهی را که در طول سال و در ماههای دیگر گاهی یک متر یک متر باید طی کنیم، می توانیم اگر همت کنیم و اگر خودمان را برسانیم، در ماه رمضان این راه را فرسنگ فرسنگ طی کنیم؛ لذاست که شما می‌بینید اولیای خدا از مژده ی رسیدن ماه رمضان خرسند می‌شدند و از فراق ماه رمضان اشکهایشان سرازیر می‌شد. (24/08/83)

توبه و انابه

یکى از دستاوردهاى بزرگ ماه رمضان توبه و انابه است؛ بازگشت به خداى متعال. در دعاى شریف ابى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حمزه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى ثمالى می‌خوانیم: «و اجمع بینى و بین المصطفى و انقلنى الى درجة التّوبة الیک»؛ ما را به درجه و مقام توبه برسان که برگردیم. از راه کج، از عمل بد، از پندار بد، از اخلاق زشت برگردیم. (1388/06/29)

  ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » اهالی بصیرت ( پنج شنبه 92/5/3 :: ساعت 2:26 صبح )